Ήτανε μέρα γιορτινή, φαινότανε απ' το πρωί
Βγήκε ο ήλιος στα βουνά, ήταν ντυμένοι όλοι καλά
Άκουγες τα "Χρόνια πολλά" και τη φύση να κελαηδά
Ήτανε όλοι μία αγγαλιά
Γιόρταζε όλο το χωριό με τσίπουρο για πρωινό
Κι ώς το μεσημέρι η καρδιά τους ήταν πιο ζεστή κι απο το Καλοκαίρι
Ήτανε όλοι εκεί
Κι οι ξενιτεμένοι απο την Αμερική
Και τον Καναδά, ξαδέρφια μακρυνά
Σύγγενεις και φίλοι, το βράδυ πανηγύρι
Πού αλλού, στου χωριού, την πέτρινη πλατεία
Κάτω απο τον πλάτανο γραφόταν ιστορία
Έτσι γίνεται απ' τα παλιά τα χρόνια
Καμαρώνει ο παππούς που χορεύουν τα εγγόνια
Η ώρα περνάει, ο χορός δε σταματάει
Κι η ορχήστρα το κέφι κανενός δε το χαλάει
Όμως λίγο λίγο άρχιζε, να ξημερώνει
Και λίγο λίγο έπρεπε το γλέντι να τελειώνει
Είχανε μείνει μόνο μερακλήδες λίγοι
Κι η όρχηστρα μας έπρεπε να φύγει
Όμως το σαράβαλό τους δεν έπερνε μπρός
Τότε πετάχτηκε του χωριού ο αστυνομικός
Μεθυσμένος κάργα και τρελός
Προσφέρθηκε να γίνει αυτός ο οδηγός
Τους λέει "Μην ανησυχείτε θα σας πάω εγώ
φορτώστε ολα τα όργανα στο περιπολικό"
Το κλειδί γυρνάει και ξεκινάει
Όδηγαει χιλιόμετρα κάνα δύο
Και τους σταματάει έξω απ' το νεκροταφείο
Και τους σταματάει έξω απ' το νεκροταφείο
Τότε απότομα τραβάει το πιστόλι
Και τους λέει "Τώρα βγείτε έξω όλοι"
Πάρτε και τα όργανα μαζί
Να πάμε πρός τα μνήματα να στήσουμε γιορτή
Παίξε κλαρίνο ν' ακούσουνε οι νεκροί
Εμείς θα τραγουδάμε μέσα απο την ψυχή
Παίξε κι εσύ με το βιολί
Να κάνουμε απόψε τον χάρο να φοβηθεί
Έχω θάψει τον πατέρα μου εδώ
Δεν πρόλαβα ποτέ να του πώ πώς τον αγαπώ
Σήμερα έχει τα 00
Θα τον αγαπώ και θα τον θυμάμαι πάντα
Τώρα βγείτε έξω όλοι...
Παίξε κλαρίνο ν' ακούσουνε οι νεκροί...
Παίξε κι εσύ με το βιολί...
Να κάνουμε απόψε τον χάρο να φοβηθεί...